Wat nou oud-Olympiër!

Ik voel me nog elke dag Olympiër

Run2Day Magazine schrijft OUD-OLYMPIËR, maar ik voel me niet oud. Alhoewel…even rekenen: in 1992 liep ik mijn eerste Spelen (van de drie). Dat is…oeps…24 jaar geleden! 12 jaar geleden beëindigde ik mijn atletiekcarrière. De tijd vliegt.

Toch voel ik me nog steeds iedere dag een Olympiër. Figuurlijk dan, want na een kwart eeuw is er weinig snelheid meer over. Ik zal je uitleggen waarom.

Run2Day Magazine over Marko en gouden medaille winnaars Marianne Timmer en Bas van de Goor. Foto: Jordy Hindriks

Met fanatieke en gedreven mensen ga je voor de top

De dagelijkse ambities die ik tegenwoordig koester worden nog steeds aangewakkerd door dezelfde (Olympische) vlam. Mijn begeleidingsteam van toen was net zo passievol op de weg naar Barcelona, Atlanta en Sydney. Van manager tot trainer, van sportarts tot sponsor. Een team presteert optimaal als het doel door iedereen gedragen wordt en aansprekend genoeg is. Tegenwoordig werk ik het liefst samen met fanatieke mensen die ergens met grenzeloze energie en overgave voor gaan.

Uitgeteld over de finish van Olympische 1500m finale in Atlanta. Foto: Soenar Chamid

Perfectionisme heeft valkuilen. Sla liever met de vuist op tafel.

In de sport moet je ergens blind voor kunnen gaan. Je moet met je vuist op tafel kunnen slaan. Je moet risico’s durven nemen. Niet nadenken, maar op je intuïtie durven vertrouwen. Tijd om te wikken en wegen is er niet. In het zakelijk leven heb ik dat moeten leren. Ik heb geleerd mijn perfectionisme aan de kant te zetten.

In de race tegen de Kenianen. Foto: Soenar Chamid

Je ambitie van de daken schreeuwen helpt je niet vooruit

Ik heb in de USA gestudeerd. Daar leerde ik de Amerikaanse sportcultuur kennen. Sporters schreeuwen er hun ambitie van de daken. Het laten zien dat ‘je er helemaal voor gaat’ lijkt belangrijker dan het resultaat. Natuurlijk moet je de lat hoog leggen. Echter, veel Amerikaanse atleten trainden zichzelf over de kop door deze instelling. In Nederland zijn we realistischer. In de sport dicteert je lichaam wat er mogelijk is. Een positieve instelling helpt daarbij, maar is niet zaligmakend. Het heeft mij geholpen om dicht bij mezelf te blijven en mijn bedrijf succesvol op te starten. Iets moet organisch groeien, ook al wil je nog zo snel vooruit.

De weg naar de top zit altijd tegen

Alleen atleten die mentaal zijn voorbereid op obstakels zullen winnen. Tijdens al die gelopen kilometers ben ik zeiknat geregend, heb ik me door stormen geworsteld en getraind met pap in de benen. Alles loopt altijd anders dan dat je plant. Opeens ben je weer terug bij af. Als je onbewogen de draad weer oppakt maak je kans op groei. De weg omhoog gaat altijd door vele dalen. Als topsporters of topper in welk vakgebied dan ook, moet je vrienden worden met je tegenslagen. Of in mijn geval gewoon koppig zijn.

Marko behaalt in 1996 de Olympische finale op de 1500m. Foto: Toussaint Kluiters

Topprestaties, maar dan verstandig

Iedereen die 101% topprestaties levert moet de wetten van moeder natuur respecteren. Of je nou een topsporter bent of iemand met een gewone baan. Slaap is bijvoorbeeld cruciaal. Of je nou mentaal werk doet of mentaal en fysiek presteert op het sportveld. Het besef dat voeding je batterij oplaadt en je lichaam beschermt. Als de boog lang gespannen is, brengt ontspanning en niet piekeren voor iedereen balans. Er is voor mij weinig veranderd na mijn topsportcarrière. Natuurlijk ben ik minder strikt, maar wel nog steeds gefocust op een gezonde basis.

Iedereen heeft zijn eigen Olympische moment. Enjoy it.

Een goede vriend van mij heeft een kledingzaak. Hij noemt het hectische uitverkoopseizoen zijn ‘Olympische Spelen’. Zo is het maar net. Iedereen kan zich voelen als een Olympiër. Als je ongeremde passie voelt maakt fysieke gesteldheid of leeftijd niet uit. Daarom houden we er zo van om naar de Olympische Spelen te kijken.

Veel Olympisch kijkplezier de komende weken :-)

Marko.

P.s. Wil jij je ook voelen als een Olympiër en altijd fit blijven? Lees dan dit hier.

Geplaatst op de 800m voor de Olympische Spelen van Barcelona 1992